Dag 1
Mi doro (Ik ben aangekomen)… Captain Willemsen en de KLM-crew waren binnen 8,5 uur op Schiphol. Daar wachtten de twee jongste Silosjes, Xavier en Aisha, op mij. Ik lig nu bij mijn tweede dochter bij te komen in Delft. De kamer is voorzien van een schilderij gemaakt door haar zoontje, Manu.
Lura Hendrik, Dennis en de familie hebben Shanti in Suriname meegemaakt. Ze heeft voor het eerst met haar handen gegeten bij de familie Amat in Leiding 11.
Derde dochter Ayla. Voor haar vertrek naar haar woonplaats Malmo in Zweden, ben ik nog even bij haar langs geweest in Delft. Ze komt binnenkort naar onze eco boiti in Leiding.
Sranan, eenmaal hoop ik u weer te zien.
“Wij slaven van Suriname” – Anton de Kom, 1934
Op de dag waarop alle ellende uit u weggewist zal zijn.
Dag 2
Mijn eerste kommetje miso soep in Nederland. Miso kan ik nergens in Suriname vinden. De kinderen zijn ermee opgegroeid.
Na 1 dag in Nederland met de kinderen en kleinkinderen weet ik zeker dat het boekje dat ik schrijf, met als thema ‘vergeving’, een schot in de roos is. De titel is ‘3x thuiskomen’: 1. Thuiskomen in mijn geboorteland. 2. Thuiskomen bij mezelf en bij de kinderen. 3. Thuiskomen in het licht als eindbestemming. We ontvangen meer dan we hadden verwacht.
Eerste zending zwarte peper naar Nederland vandaag via luchtpost. Dank aan onze Lura Hendrik die het telen van zwarte peper mogelijk maakt. Foto van de zwarte peper net geleverd in de cabana te Leiding 11.
Dag 3
Delft, Nederland. Mijn eerste wandeling door mijn oude studentenstad. Toen was ik net 20 jaar oud. Nu, 50 jaar later, wandel ik met mijn kleindochter Nora en haar ouders. Gemengde positieve gevoelens. 10 dagen in Nederland. Het land waarvan ik dacht dat ik er nooit meer naartoe zou gaan, voelt anders als je je biologische kinderen weer kunt zien.
Dag 4
In plaats van Zenobia. Bronwater in Delft. Achtergrond: dochter Maaiky werkt aan de linzensoep. Dag 4 in Delft is goed begonnen.
Koken met dochter Maaiky. Heerlijke echte linzen soep. Eerste maandag in Delft. Wat een tijd. Onvergetelijk.
Einde Dag 4
Delft/NL. Roti platen van de Turkse winkel gecombineerd met zelf gemaakte veggie inhoud. Masala uit Nickerie heeft de trend gezet. Dit alles bij jongste dochter Aisha en familie thuis in de binnenstad van Delft. Nu verder schrijven aan hun boek 3x thuis komen.
PS. iedereen heeft met de hand gegeten en het bestek laten staan. Zo hoort het.
Good Old Delft
Onvoorstelbaar dat ik 40 jaar hier met chronische heimwee naar Suriname heb gewoond. Nu, na bijna 7 jaar in Suriname, is het dieptepunt het koude weer, maar het hoogtepunt is het herstellen van de band met alle 5 kinderen en 3 kleinkinderen. Hun warmte doet je het koude weer vergeten.
Dag 5
Coffee Company Delft. Vanmiddag zijn we begonnen met het redesignen van het concept SrananPasi in de Coffee Company, dezelfde plek waar in 2008 CrossBorderProsperity werd bedacht en ontwikkeld met de Nederlandse co-creators. Ik vind het koud in Nederland. Hier krijg ik het wel warm van. De titel van het boek is veranderd. Het is nu “Van ego-entrepreneur naar eco-entrepreneur.
Van links naar rechts: Roy, Aisha, Xavier. De koffie is van Douwe Egberts. Smakeloos in vergelijking met de Braziliaanse koffie in Suriname
We are all family and the planet is our home
Louise Hay
Ik ben vanwege de pandemie gecensureerd op Facebook en LinkedIn. No spang (Geen zorgen). Ik verblijf nu tot maandag in Delft. Vanavond ontmoet ik voormalige studenten bij IKEA Delft.
Net weer thuis… Heerlijk om met de ex-studenten te praten die het pannenkoek SrananPasi-concept begrijpen omdat ze begin jaren 2000 zijn afgestudeerd. Ryan staat links op de foto en Mimoun staat rechts. We hebben de driehoek Suriname, Marokko en Nederland doorgelicht op potentie. Ryan en Mimoun zijn voorbeelden van een A-relatie. Ze zijn blindelings betrouwbaar.
Dag 7
Dochter Maaiky is jarig. Ik heb geholpen met baka bana (gebakken banaan) maken voor haar kleintjes. Haar soep was heerlijk. Weer zo’n onvergetelijke dag.
Van Mislukte Vader Naar Helende Vader
Vandaag is dag 7 in Delft. Ruim 2 uur met Shanti gesproken en bij voorkeur geluisterd. Ook zij telt en viert haar zegeningen en ze overleeft de Nederlandse bureaucratie. Het was ouderwets reconnecten naast het oude centraal station in Delft. Anne en Max heet het zaakje. Shanti verraste me met haar boek ‘Moi Sranan’, waarin Dennis, Patty en Hendrik ook beschreven staan. Een ding staat vast: ik ben gezegend met 5 bovengemiddelde creatieve kinderen.
Ik heb het koud… Ik ben niet gemaakt voor Nederland… Ik heb er geen spijt van dat ik definitief ben vertrokken… 10 dagen zijn net genoeg. Nu werken aan ons familie-ticketsbudget, zodat de kinderen en kleinkinderen naar Suriname kunnen komen. Dank God voor de tropen!!!
Dag 8
Het Slavernijverledenjaar begon vandaag ook in Delft. Het werk van mijn dochter Maaiky, waarmee ze de kunstprijs van de gemeente Rotterdam heeft gewonnen tijdens haar afstuderen aan de kunstacademie Rotterdam, hing er ook. We hadden een goed gesprek over SrananPasi en de interculturele potentie van Suriname als verbindende natie. Hoe minder we op elkaar lijken, hoe meer we van elkaar kunnen leren. Breek gewoon de blokkades in jezelf af.
Dag 9
Zoon Xavier Silos opgezocht. Xavier had in zijn aardse vader Roy slechts een biologische vader zonder nestwarmte. Vandaag voor het eerst een hart-tot-hart-gesprek gehad. We hebben ook de eerste duizend dagen besproken die ik van Urmy heb geleerd. De foto’s zijn van de parken waarlangs ik heb gelopen. Ik voel de VVD-mix (Vertrouwen en Vergeven in Dankbaarheid).
Ons concept SrananPasi is verrijkt. Mijn laatste dag in Nederland, in Delft, is een dag van reflectie. Elke ontmoeting was zinvol voor mijn persoonlijke groei en voor het concept SrananPasi. De Surinaamse gemeenschap in Nederland wil een nieuwe Republiek Suriname waar iedereen gelukkig is. Nederlanders willen af van de hulpindustrie in Nederland die geld wegneemt van mensen die het niet hebben via de Nederlandse belastingen en die draaideurconsultants en trainers financiert en meer. Deze twee krachten zullen we benutten om het organiseren van armoede in Suriname te vervangen door het organiseren van voorspoed. It is happening!
Dag 10
Afscheid na bijna 10 dagen van hereniging met mijn 5 biologische kinderen. Dankbaarheid, vertrouwen en vergeving neem ik mee naar Suriname. De reis naar Suriname begint met de trein van 4:00 vanochtend van Delft naar Schiphol. Foto’s: Shanti was onderweg naar Duitsland, Maaike met de bakfiets en de Surinaamse vlag, een demonstratie van klimaatactivisten, en ontbijt met linzensoep en tomtom.
Laatste Cappuccino in de Coffee Company Delft
Mijn enkele reis ticket met de trein van Delft naar Schiphol is ook klaar… Tja, die euro… Hoe lang zal hij nog waardevol zijn? De 10 dagen die de rest van mijn leven mede hebben bepaald, sluit ik vandaag liefdevol af om verder te gaan met het netwerk van lokale Surinamers/cocreators met het SrananPasi concept. Volgend jaar zullen we het concept aan Nederland verkopen. Onze samenhangende programma’s zijn: SrananPasi Tjentji Yu Denki, SrananPasi Famiri Dey, SrananPasi Living Future Learning Labs en SrananPasi PreeJari. Deze 4 welvaartsprogramma’s worden ontwikkeld op basis van action learning en action research.
Hier, aan dit raam van de Coffee Company, heb ik voor mijn vertrek in 2017 uit Nederland gezeten met betraande ogen. Het waren tranen van verdriet. Nu, anno 2023, zat ik er vorige week weer met betraande ogen. Nu tranen van vreugde.
Terugkeer
Nu Nog Het Vliegtuig. Later.
Eerste Zonsopgang in Suriname
Ecoboiti Leiding 11. Tweede dag van mijn slaapritme aanpassen. 10 dagen in Nederland.
